"...Μόνο ικετεύω...
Να δεχτείς φως -πανσέληνο έταξες σε δυο ψυχές,
στον ποιητή που αργοπεθαίνει ανοργασμικός στην πένα,
σ'έναν εαυτό -λιμοκτονεί στη συντριβή του φοβού.
Σύρε την αλυσίδα.
Πνίξε τελευταία φορά τον τρόμο,
ανέπνευσε." Amy Roussou Boukouvala

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Λίγο πιο ψηλά..

"Ώρες πολλές μεθούσα χθες τ'όνειρο,
βασανιζόμουν αντάξια προσδοκίας να 'μαι,
ορκιζόμουν γυμνή σ'αυτό αίωνια πίστη.
Μα εκείνο από αντίδραση στο πόθο μου,
μ'έφτυσε απέχθεια και συνέχισε ακρωτηριασμένο.
Προσπερνώντας με, ψιθύρισε ανεπαίσθητα:
-λίγα μέτρα πιο ψηλά...
Τότε κατανόησα.
Είχα ριζώσει πολύ στη πραγματικότητα.." Amy Roussou Boukouvala

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΑΜΥ ΡΟΥΣΣΟΥ ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ

‎"Τι απ'όλα επέλεξες ν'αποκαλείς τον εαυτό σου?
Άγγελος φύλακας,
στιγμών -ολόκληρες καταποντίστηκαν απόψε σε δάκρυα,
μήπως μαχητής ενός δίκιου που θέλει και πνίγει τα χάδια μας ατόφια?
Πες μου μόνο γρήγορα..
Είναι ήδη αργά και θέλω ν'αλλάξω πλευρό καθώς κοιμάμαι.
Μη χαλάσω τ'όνειρο." Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Μπορείς?

‎"Ένα βλέμμα,
ασήκωτος πόθος στο προσκέφαλο της νιότης μας,

ενα χάδι,
βάναυση ανατριχίλα στα σεντόνια μας,

το χτύπο της καρδιάς που προσμένει,
που περπατά στις μύτες της ευχής μας
-μήπως και ξυπνήσει η σκέψη σου,

μιαν ανασα,
ζωή στα δάχτυλα ενός έρωτα που τέλος δεν έχει.

Ένα φιλί,
μαγεμένο ηλιοβασίλεμα στα βραχώδη όρη σου,

μιάν ανατολή,
από εκείνες που αφήσαμε στη πλώρη να λιάζεται,

μια δύση,
σαν αυτές που πάντα κλείνεις τις προτάσεις σου,

μιάν αγκαλιά,
καταφύγιο αταίριαστο στο ανυπότακτο σκηνικό σου.

Μπορείς?" Amy Roussou Boukouvala

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Αυτοκτονία ~ φιλοξενία σε μπλόγκ

Τα φιλιά

"Είναι ασύδοτες οι ώρες που ξοδέψαμε
σε φιλιά - φαντάσματα που μακάβρια ορθώνονταν εμπρός μας.
Τι περιμένεις σιωπηλός?
Το πλήρωμα του έρωτα που δεν έζησες,
να σε ταξιδέψει -στερνή φορά- στου Κάτω κόσμου το δήθεν.
Φοβάσαι μήπως?
Αναρωτήσου μόνο,
πότε ξεφύσηξες οργή στον καθρέπτη σου?
Μήπως θόλωσε και έχασες τη μορφή σου?" Amy Roussou Boukouvala

Εφιάλτης

"Γύρισα πλευρό στο σκοτάδι..

Άτιμο τ'όνειρο π'αγόρασα.
Είδος πολυτελείας.
Ψαχούλευα -τυφλή πάντα-
λίγο φως.
Έπεσα.
Ικέτεψα τ'αστέρια της ζάλης μου,
-αχ! ας πέσει κάποιο να κάνω ευχή στη ματαιότητα!

Τιποτα.
Καρφιτσωμένα στο στερέωμα του συμπαντός μου,
κοιτούσαν διεξοδικά.
Ποιό κομμάτι να πρωτοκατοικήσουν.
Κυλίστηκα, σύρθηκα με τις πληγές μου παραμάσχαλα.

Μες στο μαυρό του πόνου,
δε κατάλαβα τι ακριβώς ο νούς μου ψηλάφιζε.
Σκληρό, παγωμένο.
Ξάφνου από θεατρική οικονομία πάντα,
μία σκανδάλη.
Υγρό έτρεξε.
Παχύρευστο, ζεστό.
Πλήρης αντίθεση." Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Όρκοι

‎" Απόντες ήμασταν.
Ως την άκρη του κόσμου.

Σιωπή.

Πίσω από παράθυρα φυλακισμένων.
Μες την άβυσσο του ονείρου εκλιπαρούμε για φως.
Στο μισοσκόταδο της ενοχής,
κοιμισμένο χέρι, σαπισμένο από την ατίθαση νιότη μας.
- Ψάχνει βουβά -
Όρκους ξεχασμένους στη προσπάθεια.
Ο πόνος άρχισε να διαγράφεται ισχνά.
Με μια ανάσα στα βάθη των καιρών.
Καλωσορίζουμε τ' άστρα.
Σ' εσάς ορκιζόμαστε καταραμένα!

Σιωπή.

Άδειες κόγχες -θυμάμαι με προσευχές.
Τα βράδια τότε άναβαν με φωτιές,
να καούν τα σώματα.
Μα το πρωί ξοδεμένοι ξυπνούσαμε,
πουλούσαμε τη ψυχή μας.
- Ζωή μου -
Φεύγεις χωρίς αντίο στα χέρια.
Του έρωτα το αστέρι σβήνει στην πόρτα μου.
- Ανάσα μου -

Σταματημό δεν έχει απόψε το φεγγάρι.
Έναν όρκο σου γύρεψα,
να αναγεννηθώ από τη στάχτη μου.


Σιωπή.
" Amy Boukouvala

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Aιώνια μαζί

"Λέξεις πια δεν θα βρείς,
χωμένες στις μύχιες σκέψεις σου,
να περιγράφουν το θέλω που μισοπεθαμένο έχει αφεθεί..
-Αγάπη που ξεδιάντροπα λεηλατήθηκες!
Ξέρεις πως κάθε βράδυ προσεύχομαι..
Στην αρχή να επιστρέψει και πάλι ο ήχος
-αιώνια μαζί." Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Αυτοκτονία ~ φιλοξενία σε μπλόγκ

http://areyoureadytorockmyblog.blogspot.com/2011/12/blog-post_02.html

Ευχαριστώ για την ανάρτηση!

Σελήνη - Άστρα (ισοπαλία)

‎"Όλο καμάρι το φεγγάρι είπε στ'άστρα:

-Δουλειά σας απόψε να σβήσετε..
-Μα Σελήνη μου λαπρότερη κι από τον Ηλιο,
οι άνθρωποι χρειάζονται εμάς όταν σκοτάδι
έχει απλωθεί στις γωνιές του μυαλού τους,
εκεί που φλέβες, αράχνες, ελπίδες έχουν μαραθεί ανόητες.
-Δουλειά σας απόψε να πέσετε εκουσίως..!
-Μα Σελήνη μου τι θα απογίνεις,
αν αστέρια δεν θα 'χεις για στήριγμα πλάι σου?
-Θα θυσιαστώ κι εγώ απόψε, μαζί σας.
-Μα.. γιατί Σελήνη μου?
-Απόψε θέλω όλες οι ευχές να σκεπάσουν ένα πρόσωπο.
Απόψε όλα τα θέλω θα νανουρίσουν στον ίδιο ρυθμό.
Απόψε γυρνά απ'το μέτωπο η Αγάπη.
Νικήτρια του Μίσους, δεν της αξίζει?

Όλο καμάρι τ'άστρα αποκρίθηκαν:
-Σςςς! Θα ξυπνήσεις τις ευχές!" Amy Roussou Boukouvala

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Άνθρωπος

‎" Θυμάμαι ρώτησες τη νύχτα, το φεγγάρι.
Ενώ ματωμένο τρεμόφεγγε πάνωθε μας.
Και τ' άστρα που 'χαν κρυφτεί απ' τη θωριά μας.
Αγάπη μου, άνθρωπος τι σημαίνει;

- Καλέ μου -

Άνθρωπος είναι εκείνος που με γαμψά νύχια τρυπά τις σάπιες σάρκες,
αυτών που χρόνια προσπαθούν απελπισμένα ν' αποσυντεθούν.
Άνθρωπος είναι εκείνος που αγωνίζεται κουρελιασμένος,
παραδομένος στην τύχη να κερδίσει,
όσα κάποιοι νυχθημερόν του αρπάζουν απ' τα χέρια.

- Μη φεύγεις! Σ' αγαπώ σαν εκείνους! -

Άνθρωπος είναι εκείνος που εκλιπαρεί.
Μ' άδειες κόγχες και κομμένα δάχτυλα,
να του δοθεί επουράνια ευκαιρία.
Ν' αποδείξει πως γεννήθηκε για ένα ψέμα.
Άνθρωπος είναι εκείνος που τον σκοτώνουν κάθε ανατολή,
για ν' αναστηθεί ακάθεκτος την ερχόμενη δύση.

Καρδιά μου!
Αν όλα αυτά άνθρωπος είναι...

Εσύ τι είσαι;


- Όχι άνθρωπος.

Μόνο κουφάρι γεμάτο από στίχους.
" Amy Boukouvala

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Νύχτα

"Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις.
Κρυμμένη στον κήπο της Κολάσεως.
Ματωμένη παντού απο αποθημένα.
Σκυφτή, να ικετεύω τη θλιψη μέσα μου.

Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις! -Μ’ακούς;
Ο ήλιος πήρε άδεια από ‘μένα, εχάθη.
Παραδόθηκε ανίκανος στα χέρια σου.
Περπάτα πλάι του και σιώπησε λοιπόν.
Πάψε!" Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Vennis Mak ~ Φωτιά ανεστραμμένη

Video Art ~ Amy Roussou Boukouvala

Ευχή

"Το μόνο που εύχομαι κρυφά κάθε που δακρύζω,
είναι δεύτερη φορά ν'αξιωθούμε τον Ήλιο να πλανέψουμε.
Τότε αγάπη θα φωλιάσει και τ'αστέρια πια ευχές θα μοιράζουν ανενόχλητα.
Για εμένα, για εσένα." Amy Roussou Boukouvala

Ποιήτρια

"-Ω Θεοί! Και ‘σεις λαθεμένοι καταλήξατε..
Γυναίκα που ξυπόλητη πειρασμό σκορπά σε κάθε βήμα.
Χρόνια και χρόνια εκδιωκόμενη,
-ο Παράδεισος δεν ανήκει σε κανέναν!
Μοίρα θηλιά, γυμνή αγκαλιάζω τα λάθη μου.
Χέρι που τρέμει στο θέλησα Σας,
μα που τις λέξεις συλλαβίζει σε όνειρα
-έ-ρω-τας, αί-μα, θά-να-τος.
-Ω Θεοί! Χάρισμα οι ευχές,
σ’ αγγέλους που πληγωμένοι οραματίζονται.
Όχι, δεν μετανοώ.
Όσους στίχους κι αν θυσίασα στον έρωτα,
όσους άλλους στο εγώ που αναμοχλεύει ακάθαρτο,
προορισμός αναντικατάστατος.
-Ω Θεοί! Ευγνώμων στη μιζέρια που Άνθρωπος σημαίνει.
Θα έρθει μέρα που ανατολή και δύση σκυφτές,
 θα στολίσουν την ύπαρξη απ’ άκρη σ ’άκρη.
Ποιος απ’ όλους κρίνει ζώντες που ήδη νεκροί βαπτίσθηκαν?
Αναμένω λοιπόν.
Ως τότε ποιήτρια θα δηλώνω." Amy Roussou Boukouvala


Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Αυτοκτονία

"Με την ελπίδα σου κρεμάστηκα.
-Πόσοι αιώνες να πέρασαν?
Σαπίζω φυλακισμένη σε κόσμους από ατσάλι.
Αμάρτησα και ο Παράδεισος άρχισε τις περικοπές.
-Το καλό είναι πολύ αθώο για να ελπίζεις,
καταντά ανάξιο για θνητούς που κομματιασμένοι συγκολούν αναμνήσεις!
Μα και 'σεις δαίμονες, τη πίστη σας χάσατε,
την ώρα που τελευταία ανάσα παρέδιδα στην αγάπη.
-Μοίρα ανυπόφορη!

Κάποτε, μου ψυθίριζε ο άνεμος πως αν αγαπώ..
Η ζωή θα μεταμφιεστεί σε αγκαλιά,
πως θα χωρέσει το σύμπαν μου απ'άκρη σ'άκρη.
Ο θάνατος θα γονατίσει στη δύναμη που θα κρατώ σφιχτά ανάμεσα στα δόντια μου.
Με κλειστά μάτια προσευχήθηκα.
Με δάκρυα ν'αυλακώνουν το πρόσωπο και σ'έρωτα να καταλήγουν στο πάτωμα.
Φαίνεται τελικά μου ξέφυγε εκείνη η αγάπη..
Με τη πνοή που ελεύθερη ταξίδεψε.
Να χαιδέψει απαλά τους ώμους, τα χέρια, τα χείλη σου.

Εύχομαι μόνο η ελπίδα να φύγει τελευταία από εδώ όπως οφείλει.
-Να κλείσει τη πόρτα φεύγοντας και να βάλει ένδειξη:
"Εδώ η αγάπη παρέδωσε τα όπλα για πρώτη φορά"." Amy Roussou Boukouvala

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Υπαρξιακές αναζητήσεις

‎" Είναι νύχτα -πως αλλιώς άλλωστε?

Μονάχος σ'ένα πουθενά άχρονο.
Κατάδικος να βαπτίζω ανύπαρκτη τη ζωή.
Καταδικασμένος από τη κοιλιά της μάνας μου.
Ψεύδομαι -κατά συρροήν δολοφόνος..

Εμένα δε μ'έσπειρε κανένα νοήμων ον.
Παρασιτικά φύτρωσα εκεί που ανθίζει η χαρά,
κάθε που γελάς, κάθε που ελπίζεις,
σατανικά χτυπιέμαι σε τοίχους,
φωτιές ανάβω -σπίθα και ευχή.

-Ποιός είσαι εσύ που πιστεύεις?
Όλοι σ'εμένα καταλήγετε,
όλοι εμένα προσκυνάτε και φοβάστε.
Αχ, αυτός ο φόβος..

Με κυρίευσε αναπάντεχα.
Γιατί εκπεσσόμενος άγγελος είμαι,
και ποιος θέλει να τρέφετε στο σκοτάδι?

Καημένε άνθρωπε..
Γαλουχίθηκες να τρέμεις,
κάθε μου βήμα, κάθε μου χτύπημα.

Και οι δαίμονες έχουν ψυχή, ανόητε!
Κι αν σου πω ότι κατοικήθηκα από έναν τέτοιο?

-Πως αλλιώς άλλωστε?

Από τον εαυτό που με προστάζει,
που τιμωρός παραφυλάει το συναίσθημα.
Τώρα στα μισά φτάνοντας,
θυμήθηκα να μ'αναγνωρίσω.

-Πως αλλιώς άλλωστε?

Είναι νύχτα, αλλά το γουστάρω.
Είμαι φονιάς, μα επιλογή μου ήταν.

Αύριο που θα με συντροφεύεις,
-μην ανυσηχείς-
θα φροντίσω να θυμάσαι τα λόγια μου.

Στον θάνατο, όλοι ένα είμαστε.
Εκπεσσόμενοι άγγελοι ενός αναρχικού κόσμου." Amy Roussou Boukouvala

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Ο κόσμος μου και η πραγματικότητά μας

"
(Κ)ορδέλες που δεν πρόλαβαν να στολίσουν περιτυλίγματα.
(Α)νάσες που μετέωρες δεν είχαν πια λόγο ύπαρξης.
(Ρ)ανίδες αίματος από κάποια φλέβα που ξεχάστηκε στο σκοτάδι.
(Δ)όσεις αγάπης φυλαγμένες σε μπουκαλάκια.
(Ί)ση ποσότητα μίσους να σιγοβράζει στην κουζίνα.
(Α)ραδιασμένες ελπίδες στο πάτωμα μαζί με τη σκόνη του χρόνου.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο μου.

Κι αναρωτιέμαι.
Τι επέλεξε η δική σου ανάσα να συντροφεύσει?
Τη ζωή που σε μια κλωστή παλιμπαιδίζει
ή το θάνατο, τελευταία φορά παρούσα στο εφήμερο?

Κι αναρωτιέμαι.
Πότε θα ξυπνήσουμε απ'το όνειρο.
Είναι γλυκιά η μέθη, μα σκληρός ο αγώνας.
Το ξέρω, σ'αρέσει να χουχουλιάζεις στο σκοτάδι,
καιρός όμως να μπει λίγο ήλιος από παράθυρα και πόρτες.
Τι λες?

Καλως ορίσαμε στην πραγματικότητα." Amy Roussou Boukouvala


Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Τέσσερα

‎" Ένα, δύο, τρία, τέσσερα.
Τέσσερις εποχές ταξίδεψα γυρεύοντας.
Γέλασα με πόνο και έκλαψα με χαρά.
Εκεί που χειμώνες άνθιζαν αγάπες,
καλοκαίρια-άνεμοι θέριζαν έρωτες.
Σε τέσσερα σημεία ξαμόλησα το είναι μου.
Άνοιξα παράθυρο βορινό να δροσιστούν οι ευχές
και νότιο να ζεσταθούν τα φυλλοκάρδια μου.
Ρεύμα όμως πολύ -πάγωσε η καρδιά.
Σε τέσσερις άκρες μαρτύρησαν οι σιωπές μας.
Δίψασαν, σωριάστηκαν μα μάταια, ποτέ δεν αναστήθηκαν.
Τέσσερις τοίχους γέμισα με στίχους,
-πνίγομαι- παντού για να με θυμίζει,
πως να χωρέσει το πνεύμα σ'ένα τέτοιο κορμί?
Αγάπη μου,
τετράψυχη η γάτα που είχε την περιέργεια να δοθεί.
Αμαχητί σε μάχη σώμα με σώμα.
Τώρα τέταρτη ζωή μετρώ,
πίσω από τέσσερα κάγκελα.
Ένα, δύο, τρία, τέσσερα.
Όχι παραπάνω." Amy Roussou Boukouvala

Αγανάκτηση σε δόσεις

‎"Αγανακτώ σε δόσεις.
Κάθε μέρα προσμένει τη δική της θυσία.
Ανοίγω το παράθυρο και ρωτώ μέσα μου,
-εσύ είσαι εκείνος που χθες μόλις έφυγε?
Κρατώ λοιπόν την αισιοδοξία στην κωλότσεπη,
την ελπίδα κατάσαρκα και βαδίζω.
Για το μέλλον που δεν θα έχει χρόνο,
δεν θα έχει πριν και τώρα, μόνο μετά.
-έρχεσαι?" Amy Roussou Boukouvala

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Αυτοβιογραφία

"Κι ομως η ζωη ισορροπουσε αμφιρροπη.
Mε ματια κλειστα ικετευσα μιαν ανατολη
ο ηλιος επαιζε κρυφτο με το φεγγαρι
αναμεσα τους ενα περιστερι ουρλιαζε νικηθηκαμε
χερι χερι βαδιζαμε στο σκοτεινο μας
παρακαλουσαμε την πηγη να σταξει λιγο αιμα
πνοη να ανθισει η αγαπη στα ακροδαχτυλα
Περσεφονης μυθος η πορεια ενος αστρου
-που ολο πεφτει-
επρεπε να ειμαι δωδεκα μηνες αφαντη
μα να που ταλαιπωρω την υπαρξη με μια μου αναπνοη
αγαπα με" Amy


Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Ένδοξοι καιροί

"Ένδοξοι έρωτες..

Επαναστάτες ονείρων.
Ρέοντες αμμόλοφοι στο χρόνο.
Ωμοί συναισθηματικώς.
Τρέχοντες ακατάπαυστων δακρύων.
Ατελείς και ανικανοποίητοι παιδιόθεν.
Σιωπηλοί και μόνοι.

Ένδοξες αγάπες..

Ανεξίτηλα χαραγμένες στην καρδιά.
Γελαστές σε δυσχερείς καιρούς.
Ανεξιχνίαστα εγκλήματα συνειδήσεως.
Περαστικές θνητές στο αιώνιο.
Ηλικιακά αγέννητες ακόμη.

Ένδοξοι όλοι τους..
Πουλημένοι σε τιμή ευκαιρίας.
Χθες.
Με αίγλη αναμνήσεων φυλαχτών,
έντυσα ολόκληρο το μάταιο.

-Ίσως αύριο ξυπνήσω.." Amy Roussou Boukouvala


Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Εστω

"Σιωπη αυτομοληθηκε στο καθρεπτισμα μας.
Οι λεξεις πανηγυρισαν την ελευθερια στον οργασμο τους.
Αυνανιζονται οι στιγμες ικανοποιώντας το χθονιο μιας και μονο ορμης,
δολοφονουν το κατεστημενο του ερωτα με το ιδιο τοξο.
Πυρποληθηκαν οι ευχες
–αυτοκτονησαν στη ματαιοτητα της αφης.
Μια στιγμη.
Σπινθηροβόλησε το δακρυ,
θυσιαστηκε ο λυγμος,
πυροβοληκε το ονειρο –νεκρο ακομη ξερναει υποσχεσεις.
Κλεινω τα ματια.
-Ποια οραση εχει απομεινει όταν οι αισθησεις ολες τρεχοντας
διεσχισαν το κορμι σου με μια ανασα;
Εστω, υπαρχω." Amy


Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Το βλέμμα

" Το βλέμμα φοβήθηκα.

Μη μπήξει μαχαίρι ίσαμε το μεδούλι.
Σκοτάδι κυοφορεί στη σκέψη.
Είχα απλώσει το ίσως, σ’ ένα χθες.
Να στεγνώσει στον Ήλιο.

Απεγνωσμένο σαπίζει στα υπόγεια της τρέλας.
Παράδεισο ψάχνει.
- Κλειστές οι Πύλες -
Λόγω κατεδαφίσεως κεκτημένων παθών.
Σου λέω...

Το βλέμμα φοβήθηκα.

Είναι μαύρο το κενό που ταξίδεψα.
Κρεμάστηκα στη λαγνεία δυο χεριών
Κομμένα φτερά που ταξιδεύουν μόνα.
Σου λέω...

Το βλέμμα σου φοβήθηκα.

Μύρισε μύρο απόψε.
Έκαψα τα όνειρα μου στο αύριο.
Τη στάχτη σκόρπισα στις πληγές.
Ν' ανθίσουν καινούργια.
Ροδοπέταλα που μαραθήκαν στο βήμα.

Σςςςς!!!

-Θα ξυπνήσεις τις ευχές...
" Amy Boukouvala


Αν...

"Μη ρωτησεις αν..
Σ' επικεφθω κι αποψε,
εχω ηδη παραδοθει στην ανασα σου.
Εξεπνευσε με -αφεσου.
Αν..
Επιζησω σα δεις ξανα τον κοσμο.
Με κλαμμα καλως ορισε παλι το συμπαν.
Αν..
Σαγηνευτω απο την αρμονια
-ολα οδηγουν στο ιδιο σημειο:
διαστελλομαι ηδονικα.

Ακου!
Η νυχτα ειναι μεγαλη.
Το φεγγαρι ξαμοληθηκε στο διαβα μας
-κι μεις
που;

Ακου!
Υγροποιηθηκε η πνοη σου,
-στο τελος ολα στη γη καταληγουν-
δακρυ που ποτισε τα σωματα.
Ας ξεδιψασουμε
-εστω αποψε." Amy Roussou Boukouvala


Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Θεική ένωση

"Νευρωδης ποθος
-σειεται στο περασμα της θλιψης μου στη νυχτα.
Ξοδευω το ελαχιστο στην αφη,
ενω το γιγαντωμα της σκιας σου
σερνεται στον ερωτα, ελεος!
Ικριωμα βοης και μοιρασμα νεκρου στον ανεμο
-σε ποιον οριζοντα αυτομολησε το πνευμα?
Σταλαζω τη σκεψη στο βημα της απουσιας σου
-αργοπεθαινει ο δαιμονας.
Εντος μου μπλεκει χωμα με σαλιο
-ανθρωποι ειμαστε, ακους?
Εβδομη μερα,
ξεκουρασου." Amy Roussou Boukouvala


Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Εδώ σιωπή ~ Video art - Δημήτρης Μαχαίρας

" Δε κράτησα τίποτα από ' σένα.
Εκεί σιωπή, εδώ αγάπη.
Λίγο πριν το χάραμα..

Ακουμπισμένο σε μια γωνία τ' όνειρό μας.
Αιμορραγεί τα δάκρυα που χύθηκαν,
όταν τα σώματα γυμνώθηκαν.
Δόθηκαν όλα στη σιωπή.

Πιο περά, περπατάει ο ίσκιος μου.

Παρακαλάει ανάμεσα στον πόθο και το μίσος,
προσκύνα τα θάματα, που κάποτε έταξε στο σώμα.

Σηκώνεται σημαία η καρδιά.
Κι εγώ, ανήμπορη να κρατήσω κάτι,
καίγομαι στην κόλαση.

Ζωή καημένη.
Έτρεχε ασθμαίνουσα στη γωνιά του Δαίμονα,
λαχταρώντας πνοή
Να μετρήσει τους πόνους - αναγκάζεται να μοιράσει.

Δε κράτησα τίποτα από ' σένα.
Σε ικετεύω.

Νέκρωσε η λήθη κι αποκοιμιέται η ελπίδα,
στο προσκεφάλι της φυγής σου.

Στενό και αδιάβατο ξημέρωμα..

Παραδίνεται στα χέρια Μοίρας ανυπόφορης.
Αμείλικτος δήμιος των ευχών μας.

Δε κράτησα τίποτα από ' σένα.


- Στίχους και αν γράφω.

Η σιωπή μου ουρλιάζει.

- Όλα τα παραμύθια απόψε σιώπησαν...
" Amy Boukouvala

Εδώ το βίντεο (με επιπλέον στίχους) : http://www.youtube.com/watch?v=F1VxJtxN0oM&feature=youtu.be

Ξέρω ανθρώπους σαν κι εσάς που μου ‘λένε

"Τίποτα δεν ρωτούσα..
Ο δισταγμός ξεφύσησε τη φυγή,
το βλέμμα καθήλωσε το παρόν στο αιώνιο.
-Πόσες φορές έχεις μετρήσει αντίστροφα?

Ξέρω ανθρώπους σαν κι εσάς που μου ‘λένε..
-Μικρή, ανόητη! Μια χούφτα ζωή χάθηκε,
που ήσουν?
Έστω και με σπασμένα φτερά,
η νύχτα έτρεξε να κρυφτεί γελώντας..
-Μα που περιφέρεται γδαρμένο το κορμί?
-Στη μέρα, στους ποταμούς σου π’ αδειάζουν αχτίδες λούζεται..

Ξέρω ανθρώπους σαν κι εσάς που μου ‘λένε..
-Ακίνητη! Για μια μόνο στιγμή..
Ανόητε..
-Και τη ψυχή που τρέχει στον κατήφορο,
πότε θα προλάβεις?

Τίποτα δεν ρωτούσα,
απ’ ανθρώπους αγέννητους, νεκρούς –ζωντανούς..
Ξέρω πολλούς σαν κι εσάς και σας λέω..

-Πόσες φορές έχεις μετρήσει αντίστροφα?
-Μάζεψε το χάος στα χέρια σου και χτίσε το άπειρο!

Ξέρω ανθρώπους σαν κι εσάς που μου ‘λένε..
-Δεν έχω ακόμα γεννηθεί, το πιστεύεις?
Κι η νύχτα έκλεισε το μάτι με νόημα.." Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Τι έλεγα;

Αυστηρώς ακατάλληλο προς χρήση.
Κάθε κενό γέμισε με το γαμώτο του προηγούμενου.
Στάλαξε ιδεατά το δάκρυ - στέγνωσε πριν καν γεννηθεί.
Ξέρασε τον οίκτο, τον απίθωσε εκεί που μόλις ορθώθηκε
στα μάτια κάποιων – ‘ποτέ’ φώναζαν από κούνια.
Πόρνη πολυτελείας - σέρνομαι στα υπόγειά σας,
αυνανίζομαι τις στιγμές μιας ελευθερίας φυλακισμένης,
ξυπόλητη σκορπώ την ηδονή
-καλύπτω τη βρώμα των φόβων σας
μ’ ένα άρωμα ανυπότακτης ελπίδας.
Το σκοτάδι σας είναι αλλιώτικο.
Διαυγώς κατάλληλο προς την όραση.
Ταπεινώνει τον Ήλιο –κι όμως..
-Πως τολμάτε ν’ αψηφάτε έναν θεό?
Όσους θανάτους κι αν φίλησα προκλητικά,
όσους κι αν φλέρταρα με ξυράφια παραμάσχαλα,
τον Ήλιο κατάματα ποτέ..
Μα είναι φορές ..
- θνητοί και θεοί ξεχωρίζουν το «θήτα» τους.

Ω! Άνθρωπος είσαι αναίσχυντη..
-Συγχώρα με..
Είναι που σε μύθους μπλέκω από σπίθα
-μέχρι να σβήσω το τσιγάρο έχω γίνει ξανά θνητή..
Τι έλεγα;



Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Άραγε

"Άραγε...
Πες ευχαριστώ στη πλάση.
Γύρνα και φτύσε εκεί,
πρίν από 'σένα πάτησε ο Έρωτας.

Άσε μια σπιθαμή καρδιά ανοιχτή,
ίσως περάσει νυχοπατώντας η αγάπη.
Προσπάθησες ποτέ ασθμαίνοντας,
να δώσεις στον εαυτό σου ύπαρξη;
Να ξημερώσει όταν η νύχτα ξεσπά,
κραυγάζει να σωθεί στο χάσιμο της.
Να ξεραθεί ο πόνος στην αυγή της ελπίδας.
Σκυφτός, βαδίζεις σε καρφιά,
δαγκώνεις τριαντάφυλλο -ισορροπείς το σύμπαν.

Άραγε...
Έσφαλες ποτέ;" Amy

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ

https://www.facebook.com/amybouk#!/group.php?gid=235516883371

"Η Ποίηση είναι μία πόρτα ανοιχτή..."
"Και γιατί όχι?-Ρώτησε η κρυφή χαρά που αντιστεκόταν αιώνια στην δίψα...
Ω!-Θεοί!!
-Τον λόγο δώστε μου να γίνομαι ένα με όλα...
Στο θάνατο παραδόθηκα ολοφώτιστη,
στην έκρηξη κάθε που ξημέρωνε,
στο σπλάχνο που γκρέμισε η ιαχή του θριάμβου,
με το κορίτσι που γράφει πίσω απο την κουρτίνα,
μαύρη σκιά που δέθηκε με σπάγγο,
στον οργασμό που υψώθηκε με στίχους,
στην παράσταση που έσπασε την οθόνη
ουρλιάζοντας:είναι αργά!
-Η ζωή χώρεσε ολόκληρη σε μιά μαύρη τρύπα...
Τώρα εισπνέει τέχνη και χώμα..."VENNIS MAK



Αφιέρωμα στο μπλόγκ Real eyes

Real Eyes: Πνοή ανανέωσης στον χώρο της ποίησης..: "Παιδί της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα και γεννημένη στην Ερμιόνη ή Αμαλία ή - κατά facebook - Amy Μπουκουβάλα κουβαλάει στις...."

Σουρεάλ

" Αφέθηκα στον καημό.
Κύρτωσε σ’ έναν αγέρα ολόδικό μας.
Παραμορφώθηκε η μοναξιά,
ούρλιαξε έλεος, καθώς η καρδιά απέμεινε σαπισμένη στο χέρι σου.
Φυτεύω σε διαβρωμένη γη το σπέρμα σου.
Καλημερίζω το πόνο ενώ η χαρά μόλις έστριψε στη γωνία.

- Ανάξια, με όρκους να πνίγουν το εγώ μου -
Δονούμαι σ’ ένα λυγμό που με σφίγγει χρόνια.
Παραφωνία, η κραυγή αποζητά αναγνώριση.

Να ακουστεί στο πέρα ενός κόσμου κοντράστ στο δικό τους.

- Πόσα λεπτά Θεέ μου…

Κουλουριασμένη με νύχια μπηγμένα στο λάθος.

Στάζουν το ίσως του αύριο.

- Όλα ιδέες.
" Amy


Vennis Mak - Δε θάμαι λίγη σκόνη

http://www.youtube.com/watch?v=Ck4K-e5Ehjc

Video Art - Amy Roussou Boukouvala



Το ανέλπιστο

" Γδαρμένες φτέρνες, τσακισμένα βήματα.
Περιπλανιέμαι στα τάρταρα ενός πάθους που κρύβεται.
Αντηχά το φόβο.
Με χαστουκίζει κάθε φορά που φωνάζεις.
- Λυγίζω -
Ένα κομμάτι πόνος.
Να καθρεπτίσω τον νου.
Την άβυσσο να φωτίσω σε τέσσερις άκρες.
- Σταυρώνομαι -
Ακροβατώ στο μέσα σου.
Χαραμάδες σκάβω με νύχια κομμένα.
Να μπάσω λίγη χαρά στη θλίψη της γύμνιας σου.
Δώσε μου το χέρι σου.
Φτύσε με στα μούτρα και πες μου
-Αναπνέω εμένα σ’ εσένα.
Μαλλιά ανεμοδαρμένα στην ηδονή
- Σαπίζω -



Τρελή καταδιώκω το ανέλπιστο.
" Amy Boukouvala


Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ανήλικα όνειρα

" Δεν μιλώ για εμένα.


Η ζωή πάτησε στις μύτες των ευχών της,

σχεδίασε μια πανσέληνο κι ένα παράθυρο.

Τύλιξε με μια πόρτα ανοιχτή το όνειρο,

το φίλησε στο μέτωπο να μην εκραγεί.

Κι έφυγε...


Δεν μιλώ για εμένα.

 

Ο θάνατος λούφαξε.

Κρύφτηκε κλαίγοντας στο παράπονο μιας απόφασης,

απέμεινε γυμνός μ' ένα στέμμα να βαραίνει τη συνείδηση.

Αναπόλησε τη μέρα που νόμιζε πως είχε νικήσει.

Ο πόλεμος δε κατακτιέται με μάχες.

Στις υποχωρήσεις θριαμβεύει.

 

Και το σώμα φαντάστηκα.

Κουφάρι στις ηδονές,

έρμαιο ενός ανέμου, που φύσηξε στο αυτί της δειλίας μου,

κόκκος μνήμης που ακροβατεί στο μετέωρο της ύπαρξης.

 

Απόψε δε μιλώ για εμένα.

 

Για κείνο το σοκάκι που μάθαιναν

ποδήλατο τα όνειρα μας.

Κι ένα έπεσε στη προσπάθεια.

 

- Γι' αυτό μιλώ." Amy