"...Μόνο ικετεύω...
Να δεχτείς φως -πανσέληνο έταξες σε δυο ψυχές,
στον ποιητή που αργοπεθαίνει ανοργασμικός στην πένα,
σ'έναν εαυτό -λιμοκτονεί στη συντριβή του φοβού.
Σύρε την αλυσίδα.
Πνίξε τελευταία φορά τον τρόμο,
ανέπνευσε." Amy Roussou Boukouvala

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Κρότος

" Κι αν είδαν πολλά τα οστά που κρέμασα στο παράθυρο...

- Μένω μετέωρη στο φιλί και στο τίποτα, που χόρτασε συνήθεια.
Με μάτια ανοιχτά, με καρδιά δοσμένη.
- Αναπάντεχα και βίαια.

Με τις λέξεις που ο αγέρας αφιερώνει στον έρωτα.

- Κάποτε που άνθρωποι ονειρευόμαστε πως γεννιόμασταν.
Και σε χούφτες χώμα κατέληγε ο πόθος για ζωή.
Κι αν είδαν πολλά όσα μάζευαν μικρές οι υποσχέσεις μου...
- Μένω γεμάτη φυλαχτά, ξορκίζω το θάμπος της νιότης.
Με κουρέλια ντύνω το θνητό βήμα μας.
Με τον ήλιο, σαν ανατέλλει απρόσμενος απ' τη δύση μας
και μουρμουρίζει: -ποτέ ξανά!

Κι αν είδαν πολλά τ’ όνειρο και το μίσος...
- Μένω αμέτοχη στο παιχνίδι εντός μου.
Κρυφτό απ’ το παρελθόν, κυνηγητό με το μέλλον μου.

Με χέρια άδεια από αναμνήσεις κι ελπίδα.
Με πόδια ριζωμένα στη γη την απότιστη, που διαβρωμένη στέκει.

Κι αν είδαν πολλά όλα αυτά μαζί...
- Μένω καρφωμένη στις τέσσερις άκρες μου.
Με όπλο τη συνείδηση.

Και με μια λέξη στο κατόπι:

- Κρότος.
" Amy Boukouvala

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Ψευδαίσθηση

" - Δε ξέρω αν κάθε χτύπος αντιστοιχούσε σε ψευδαίσθηση.

Στα έγκατα της επιθυμίας που φύλαξα στον πόνο μέσα σου,
ένα κελί χωρίς παράθυρα και μια ρωγμή να συλλαβίζει το χρόνο.
Σαλεύω δήθεν απροσδιόριστα.
Ανάποδα πάντα, να με χαιρετά η σοφία μου.
Ναρκωμένη ημέρες ή αιώνες, αφουγκράζομαι δειλά.
Πώς κροταλίζει νύχτα με πανσέληνο,
εκείνη η ετερότητα που γιάτρευε το άπληστο.
Το μόνο που ξεχώρισα σαν πραγματικό στο ντελίριό μου,
είναι ο ατόφιος βρυχηθμός της μοναξιάς,
να σφαδάζει σ' αγκάθια που μάτωσαν.
Θυμάμαι ξεκάθαρα, να φτερουγίζει η ελπίδα να ζήσω,
σ' ο,τι αγάπησα κάποτε που τ' αστέρια έβρεχαν το στόμα μου.

- Και εγώ δεν άφησα σταγόνα αξόδευτη.
" Amy Boukouvala

Γυναίκα μόνη

"Μια γυναίκα μόνη..
Μήτε αγάπη να συγκρουστεί με το κενό,
μ' ένα φουστάνι δουλικό στον άνεμο,
με χέρια βουτηγμένα ίσαμε το λαιμό στο στίχο,
με μάτια δοσμένα στον έρωτα,
με χείλη στεγνά από βροχή και συναίσθημα,
μια γυναίκα μόνη από πάντα
και μια πόρτα κλειστή στο άδειο μέλλον.

Κι είν' υγρά τα σώματα και λάγνες οι σκέψεις,
όταν ηδονικά αφιερώναμε λέξεις και παράπονα
και μια φωνή ν' ακολουθεί συνθέμελα δονούμενη:
είσαι μόνη, μου λέει, και εγώ γελώ..

Μια γυναίκα μόνη..
Το θάνατο τον έκανε εραστή
και τις τύψεις κόσμημα,
είναι μόνοι οι ερωτευμένοι αγάπη μου,
και στον κόσμο τούτο συμβάσεις δε χωρούν.."Amy Roussou Boukouvala

Συγγνώμη

"Συγγνώμη.
Προσπάθησα ξέρεις..
Ν' αφεθώ άνευ ορίων,
στη πόρνη σκέψη που πίνει πάντα απ' το ποτήρι μου
και καπνίζει το τσιγάρο που μόλις άναψα.
Συγγνώμη -ακόμη μια φορά-.
Ποτάμι φόβος στις εκβολές των βημάτων σου,
γρανάζια σκουριασμένα απ' αγάπη οι υποσχέσεις,
κολλούν αδιόρατα -σε μίσησα.
Πώς απτόητος συνεχίζεις να βιάζεις την ύπαρξη?
Συγγνώμη -άλλη μία, για εμπέδωση-.
Φύτεψα στο χώμα το κουφάρι μου,
το στράγγιξα περήφανα,
σε κάτι αχ αισθαντικά,
στα σε θέλω και τα μη σου.
Συγγνώμη -για τελευταία φορά-.
Προσπάθησα ξέρεις..
Μου φάνηκε πως ίσως χρυσάνθεμα ανθίσαν,
εκεί που η ανάσα σου πριν έκλεινε τη πόρτα.
Στην υποψία πάλι κρύβομαι.
Σ'αγαπώ." Amy Roussou Boukouvala

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Λέξεις

" Παίζω με λέξεις.

Βράδυ - πρωί με στίχους,

πύργους φτιάχνω τα κόκκαλα μου.

Έπειτα την καρδιά βάζω αστέρι στην κορυφή.

Πόσες μέτρησες μέχρι τώρα;

Εκατοντάδες.

Πάλι λαθεύεις, απ' την αρχή.

Παίζω με λέξεις.

Βράδυ - πρωί με στίχους,

πλάθω ανθρώπους από ευχές.

Έπειτα τις σκορπώ στ' απροσδιόριστο.

Πόσες μέτρησες αυτή τη φορά;

Χιλιάδες.

Πάλι λάθος.

Μία λέξη επαναλαμβάνω

και συ δε ξεχωρίζεις:


Ποίηση, ποίηση, ποίηση.
" Amy Boukouvala

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Φως - Σκοτάδι

" Τρεις φορές αγνάτευσα το σκοτάδι..
Την πρώτη έψαξα για θησαυρούς.
Για χαμόμηλα που τ' απόσταγμα τους, θα θεράπευε τον πόνο.
Την κατακρημνισμένη αγάπη που τσακίστηκε στο βήμα μας,
την επιθυμία, για περισσότερα τριαντάφυλλα στο σώμα σου.
Την δεύτερη οραματίστηκα το μέλλον.
Πώς αδιόρατα σιγομουρμούριζε ο άλλος μου εαυτός.
- Σ’ ερωτεύτηκα, σε πόθησα, σε λησμόνησα -
Πώς μαράζωσε το ηθικό σαν αντίκρισε τ' ανήθικό μας.
Την τρίτη αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά του.
Έκλεισα τα ματόκλαδα και αφέθηκα μ' όλη την πίστη μου,
μ' όλο τ’ όνειρο ν' ακολουθεί λαχανιασμένο,
σε λιβάδια που πάνω, κάτω μου, μπλε αντίκριζα.

Τρεις φορές χάζεψα το φως.

Την πρώτη και τη δεύτερη συλλογίστηκα.
Αν είναι αλήθεια πως λούστηκα τον ήλιο.
Την τρίτη πεθύμησα πάλι το σκοτάδι μου.


Κακή συνήθεια να μη σε βλέπουν, αλλά πάντα μου άρεσε.
" Amy Boukouvala

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Πενθώ το σκοτάδι μου

" Μ' ένα σχοινί πενθώ το σκοτάδι μου.
Παρέα με το φόβο μου ελπίζω.
Στίχοι μου...
Κεραυνόπληκτοι στο χάσιμο της μέρας,
ασίγαστοι πόθοι που αιμορραγούν το καλωσόρισμα.

-Εαυτέ που παντού σε γύρεψα.

Εκεί που κανένας την απουσία δεν αντιλήφθηκε,
στο βλέμμα, το ασύμφορο της νιότης μου,
στο χάδι το τραχύ απ' την μοίρα,
σ' ότι φιλί περίσσεψε ανάπηρο, νεκρής αγάπης.

-Εαυτέ παντού σε έκλαψα.

Στο περιθώριο, όχι μονάχη.
Μαζί με τύψεις και ενοχές σε στόλισα,
με λόγια από όρκους που ξεχάστηκαν αφανείς.

- Εαυτέ με τούτο το σκοινί σε πενθώ πρόωρα -
Κάποτε και η ώρα σκυφτή θα θρηνήσει εντός μου.
" Amy Boukouvala