"...Μόνο ικετεύω...
Να δεχτείς φως -πανσέληνο έταξες σε δυο ψυχές,
στον ποιητή που αργοπεθαίνει ανοργασμικός στην πένα,
σ'έναν εαυτό -λιμοκτονεί στη συντριβή του φοβού.
Σύρε την αλυσίδα.
Πνίξε τελευταία φορά τον τρόμο,
ανέπνευσε." Amy Roussou Boukouvala

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Άνθρωπος

‎" Θυμάμαι ρώτησες τη νύχτα, το φεγγάρι.
Ενώ ματωμένο τρεμόφεγγε πάνωθε μας.
Και τ' άστρα που 'χαν κρυφτεί απ' τη θωριά μας.
Αγάπη μου, άνθρωπος τι σημαίνει;

- Καλέ μου -

Άνθρωπος είναι εκείνος που με γαμψά νύχια τρυπά τις σάπιες σάρκες,
αυτών που χρόνια προσπαθούν απελπισμένα ν' αποσυντεθούν.
Άνθρωπος είναι εκείνος που αγωνίζεται κουρελιασμένος,
παραδομένος στην τύχη να κερδίσει,
όσα κάποιοι νυχθημερόν του αρπάζουν απ' τα χέρια.

- Μη φεύγεις! Σ' αγαπώ σαν εκείνους! -

Άνθρωπος είναι εκείνος που εκλιπαρεί.
Μ' άδειες κόγχες και κομμένα δάχτυλα,
να του δοθεί επουράνια ευκαιρία.
Ν' αποδείξει πως γεννήθηκε για ένα ψέμα.
Άνθρωπος είναι εκείνος που τον σκοτώνουν κάθε ανατολή,
για ν' αναστηθεί ακάθεκτος την ερχόμενη δύση.

Καρδιά μου!
Αν όλα αυτά άνθρωπος είναι...

Εσύ τι είσαι;


- Όχι άνθρωπος.

Μόνο κουφάρι γεμάτο από στίχους.
" Amy Boukouvala

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Νύχτα

"Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις.
Κρυμμένη στον κήπο της Κολάσεως.
Ματωμένη παντού απο αποθημένα.
Σκυφτή, να ικετεύω τη θλιψη μέσα μου.

Τούτη τη νύχτα μη με ψάξεις! -Μ’ακούς;
Ο ήλιος πήρε άδεια από ‘μένα, εχάθη.
Παραδόθηκε ανίκανος στα χέρια σου.
Περπάτα πλάι του και σιώπησε λοιπόν.
Πάψε!" Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Vennis Mak ~ Φωτιά ανεστραμμένη

Video Art ~ Amy Roussou Boukouvala

Ευχή

"Το μόνο που εύχομαι κρυφά κάθε που δακρύζω,
είναι δεύτερη φορά ν'αξιωθούμε τον Ήλιο να πλανέψουμε.
Τότε αγάπη θα φωλιάσει και τ'αστέρια πια ευχές θα μοιράζουν ανενόχλητα.
Για εμένα, για εσένα." Amy Roussou Boukouvala

Ποιήτρια

"-Ω Θεοί! Και ‘σεις λαθεμένοι καταλήξατε..
Γυναίκα που ξυπόλητη πειρασμό σκορπά σε κάθε βήμα.
Χρόνια και χρόνια εκδιωκόμενη,
-ο Παράδεισος δεν ανήκει σε κανέναν!
Μοίρα θηλιά, γυμνή αγκαλιάζω τα λάθη μου.
Χέρι που τρέμει στο θέλησα Σας,
μα που τις λέξεις συλλαβίζει σε όνειρα
-έ-ρω-τας, αί-μα, θά-να-τος.
-Ω Θεοί! Χάρισμα οι ευχές,
σ’ αγγέλους που πληγωμένοι οραματίζονται.
Όχι, δεν μετανοώ.
Όσους στίχους κι αν θυσίασα στον έρωτα,
όσους άλλους στο εγώ που αναμοχλεύει ακάθαρτο,
προορισμός αναντικατάστατος.
-Ω Θεοί! Ευγνώμων στη μιζέρια που Άνθρωπος σημαίνει.
Θα έρθει μέρα που ανατολή και δύση σκυφτές,
 θα στολίσουν την ύπαρξη απ’ άκρη σ ’άκρη.
Ποιος απ’ όλους κρίνει ζώντες που ήδη νεκροί βαπτίσθηκαν?
Αναμένω λοιπόν.
Ως τότε ποιήτρια θα δηλώνω." Amy Roussou Boukouvala


Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Αυτοκτονία

"Με την ελπίδα σου κρεμάστηκα.
-Πόσοι αιώνες να πέρασαν?
Σαπίζω φυλακισμένη σε κόσμους από ατσάλι.
Αμάρτησα και ο Παράδεισος άρχισε τις περικοπές.
-Το καλό είναι πολύ αθώο για να ελπίζεις,
καταντά ανάξιο για θνητούς που κομματιασμένοι συγκολούν αναμνήσεις!
Μα και 'σεις δαίμονες, τη πίστη σας χάσατε,
την ώρα που τελευταία ανάσα παρέδιδα στην αγάπη.
-Μοίρα ανυπόφορη!

Κάποτε, μου ψυθίριζε ο άνεμος πως αν αγαπώ..
Η ζωή θα μεταμφιεστεί σε αγκαλιά,
πως θα χωρέσει το σύμπαν μου απ'άκρη σ'άκρη.
Ο θάνατος θα γονατίσει στη δύναμη που θα κρατώ σφιχτά ανάμεσα στα δόντια μου.
Με κλειστά μάτια προσευχήθηκα.
Με δάκρυα ν'αυλακώνουν το πρόσωπο και σ'έρωτα να καταλήγουν στο πάτωμα.
Φαίνεται τελικά μου ξέφυγε εκείνη η αγάπη..
Με τη πνοή που ελεύθερη ταξίδεψε.
Να χαιδέψει απαλά τους ώμους, τα χέρια, τα χείλη σου.

Εύχομαι μόνο η ελπίδα να φύγει τελευταία από εδώ όπως οφείλει.
-Να κλείσει τη πόρτα φεύγοντας και να βάλει ένδειξη:
"Εδώ η αγάπη παρέδωσε τα όπλα για πρώτη φορά"." Amy Roussou Boukouvala

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Υπαρξιακές αναζητήσεις

‎" Είναι νύχτα -πως αλλιώς άλλωστε?

Μονάχος σ'ένα πουθενά άχρονο.
Κατάδικος να βαπτίζω ανύπαρκτη τη ζωή.
Καταδικασμένος από τη κοιλιά της μάνας μου.
Ψεύδομαι -κατά συρροήν δολοφόνος..

Εμένα δε μ'έσπειρε κανένα νοήμων ον.
Παρασιτικά φύτρωσα εκεί που ανθίζει η χαρά,
κάθε που γελάς, κάθε που ελπίζεις,
σατανικά χτυπιέμαι σε τοίχους,
φωτιές ανάβω -σπίθα και ευχή.

-Ποιός είσαι εσύ που πιστεύεις?
Όλοι σ'εμένα καταλήγετε,
όλοι εμένα προσκυνάτε και φοβάστε.
Αχ, αυτός ο φόβος..

Με κυρίευσε αναπάντεχα.
Γιατί εκπεσσόμενος άγγελος είμαι,
και ποιος θέλει να τρέφετε στο σκοτάδι?

Καημένε άνθρωπε..
Γαλουχίθηκες να τρέμεις,
κάθε μου βήμα, κάθε μου χτύπημα.

Και οι δαίμονες έχουν ψυχή, ανόητε!
Κι αν σου πω ότι κατοικήθηκα από έναν τέτοιο?

-Πως αλλιώς άλλωστε?

Από τον εαυτό που με προστάζει,
που τιμωρός παραφυλάει το συναίσθημα.
Τώρα στα μισά φτάνοντας,
θυμήθηκα να μ'αναγνωρίσω.

-Πως αλλιώς άλλωστε?

Είναι νύχτα, αλλά το γουστάρω.
Είμαι φονιάς, μα επιλογή μου ήταν.

Αύριο που θα με συντροφεύεις,
-μην ανυσηχείς-
θα φροντίσω να θυμάσαι τα λόγια μου.

Στον θάνατο, όλοι ένα είμαστε.
Εκπεσσόμενοι άγγελοι ενός αναρχικού κόσμου." Amy Roussou Boukouvala

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Ο κόσμος μου και η πραγματικότητά μας

"
(Κ)ορδέλες που δεν πρόλαβαν να στολίσουν περιτυλίγματα.
(Α)νάσες που μετέωρες δεν είχαν πια λόγο ύπαρξης.
(Ρ)ανίδες αίματος από κάποια φλέβα που ξεχάστηκε στο σκοτάδι.
(Δ)όσεις αγάπης φυλαγμένες σε μπουκαλάκια.
(Ί)ση ποσότητα μίσους να σιγοβράζει στην κουζίνα.
(Α)ραδιασμένες ελπίδες στο πάτωμα μαζί με τη σκόνη του χρόνου.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο μου.

Κι αναρωτιέμαι.
Τι επέλεξε η δική σου ανάσα να συντροφεύσει?
Τη ζωή που σε μια κλωστή παλιμπαιδίζει
ή το θάνατο, τελευταία φορά παρούσα στο εφήμερο?

Κι αναρωτιέμαι.
Πότε θα ξυπνήσουμε απ'το όνειρο.
Είναι γλυκιά η μέθη, μα σκληρός ο αγώνας.
Το ξέρω, σ'αρέσει να χουχουλιάζεις στο σκοτάδι,
καιρός όμως να μπει λίγο ήλιος από παράθυρα και πόρτες.
Τι λες?

Καλως ορίσαμε στην πραγματικότητα." Amy Roussou Boukouvala