Υπαρξιακές αναζητήσεις

‎" Είναι νύχτα -πως αλλιώς άλλωστε?

Μονάχος σ'ένα πουθενά άχρονο.
Κατάδικος να βαπτίζω ανύπαρκτη τη ζωή.
Καταδικασμένος από τη κοιλιά της μάνας μου.
Ψεύδομαι -κατά συρροήν δολοφόνος..

Εμένα δε μ'έσπειρε κανένα νοήμων ον.
Παρασιτικά φύτρωσα εκεί που ανθίζει η χαρά,
κάθε που γελάς, κάθε που ελπίζεις,
σατανικά χτυπιέμαι σε τοίχους,
φωτιές ανάβω -σπίθα και ευχή.

-Ποιός είσαι εσύ που πιστεύεις?
Όλοι σ'εμένα καταλήγετε,
όλοι εμένα προσκυνάτε και φοβάστε.
Αχ, αυτός ο φόβος..

Με κυρίευσε αναπάντεχα.
Γιατί εκπεσσόμενος άγγελος είμαι,
και ποιος θέλει να τρέφετε στο σκοτάδι?

Καημένε άνθρωπε..
Γαλουχίθηκες να τρέμεις,
κάθε μου βήμα, κάθε μου χτύπημα.

Και οι δαίμονες έχουν ψυχή, ανόητε!
Κι αν σου πω ότι κατοικήθηκα από έναν τέτοιο?

-Πως αλλιώς άλλωστε?

Από τον εαυτό που με προστάζει,
που τιμωρός παραφυλάει το συναίσθημα.
Τώρα στα μισά φτάνοντας,
θυμήθηκα να μ'αναγνωρίσω.

-Πως αλλιώς άλλωστε?

Είναι νύχτα, αλλά το γουστάρω.
Είμαι φονιάς, μα επιλογή μου ήταν.

Αύριο που θα με συντροφεύεις,
-μην ανυσηχείς-
θα φροντίσω να θυμάσαι τα λόγια μου.

Στον θάνατο, όλοι ένα είμαστε.
Εκπεσσόμενοι άγγελοι ενός αναρχικού κόσμου." Amy Roussou Boukouvala