"...Μόνο ικετεύω...
Να δεχτείς φως -πανσέληνο έταξες σε δυο ψυχές,
στον ποιητή που αργοπεθαίνει ανοργασμικός στην πένα,
σ'έναν εαυτό -λιμοκτονεί στη συντριβή του φοβού.
Σύρε την αλυσίδα.
Πνίξε τελευταία φορά τον τρόμο,
ανέπνευσε." Amy Roussou Boukouvala

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ποιήτρια

"-Ω Θεοί! Και ‘σεις λαθεμένοι καταλήξατε..
Γυναίκα που ξυπόλητη πειρασμό σκορπά σε κάθε βήμα.
Χρόνια και χρόνια εκδιωκόμενη,
-ο Παράδεισος δεν ανήκει σε κανέναν!
Μοίρα θηλιά, γυμνή αγκαλιάζω τα λάθη μου.
Χέρι που τρέμει στο θέλησα Σας,
μα που τις λέξεις συλλαβίζει σε όνειρα
-έ-ρω-τας, αί-μα, θά-να-τος.
-Ω Θεοί! Χάρισμα οι ευχές,
σ’ αγγέλους που πληγωμένοι οραματίζονται.
Όχι, δεν μετανοώ.
Όσους στίχους κι αν θυσίασα στον έρωτα,
όσους άλλους στο εγώ που αναμοχλεύει ακάθαρτο,
προορισμός αναντικατάστατος.
-Ω Θεοί! Ευγνώμων στη μιζέρια που Άνθρωπος σημαίνει.
Θα έρθει μέρα που ανατολή και δύση σκυφτές,
 θα στολίσουν την ύπαρξη απ’ άκρη σ ’άκρη.
Ποιος απ’ όλους κρίνει ζώντες που ήδη νεκροί βαπτίσθηκαν?
Αναμένω λοιπόν.
Ως τότε ποιήτρια θα δηλώνω." Amy Roussou Boukouvala


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου