"Ώρες πολλές μεθούσα χθες τ'όνειρο,
βασανιζόμουν αντάξια προσδοκίας να 'μαι,
ορκιζόμουν γυμνή σ'αυτό αίωνια πίστη.
Μα εκείνο από αντίδραση στο πόθο μου,
μ'έφτυσε απέχθεια και συνέχισε ακρωτηριασμένο.
Προσπερνώντας με, ψιθύρισε ανεπαίσθητα:
-λίγα μέτρα πιο ψηλά...
Τότε κατανόησα.
Είχα ριζώσει πολύ στη πραγματικότητα.." Amy Roussou Boukouvala
"...Μόνο ικετεύω...
Να δεχτείς φως -πανσέληνο έταξες σε δυο ψυχές,
στον ποιητή που αργοπεθαίνει ανοργασμικός στην πένα,
σ'έναν εαυτό -λιμοκτονεί στη συντριβή του φοβού.
Σύρε την αλυσίδα.
Πνίξε τελευταία φορά τον τρόμο,
ανέπνευσε." Amy Roussou Boukouvala
Να δεχτείς φως -πανσέληνο έταξες σε δυο ψυχές,
στον ποιητή που αργοπεθαίνει ανοργασμικός στην πένα,
σ'έναν εαυτό -λιμοκτονεί στη συντριβή του φοβού.
Σύρε την αλυσίδα.
Πνίξε τελευταία φορά τον τρόμο,
ανέπνευσε." Amy Roussou Boukouvala
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011
"Τι απ'όλα επέλεξες ν'αποκαλείς τον εαυτό σου?
Άγγελος φύλακας,
στιγμών -ολόκληρες καταποντίστηκαν απόψε σε δάκρυα,
μήπως μαχητής ενός δίκιου που θέλει και πνίγει τα χάδια μας ατόφια?
Πες μου μόνο γρήγορα..
Είναι ήδη αργά και θέλω ν'αλλάξω πλευρό καθώς κοιμάμαι.
Μη χαλάσω τ'όνειρο." Amy Roussou Boukouvala
Άγγελος φύλακας,
στιγμών -ολόκληρες καταποντίστηκαν απόψε σε δάκρυα,
μήπως μαχητής ενός δίκιου που θέλει και πνίγει τα χάδια μας ατόφια?
Πες μου μόνο γρήγορα..
Είναι ήδη αργά και θέλω ν'αλλάξω πλευρό καθώς κοιμάμαι.
Μη χαλάσω τ'όνειρο." Amy Roussou Boukouvala
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
Μπορείς?
"Ένα βλέμμα,
ασήκωτος πόθος στο προσκέφαλο της νιότης μας,
ενα χάδι,
βάναυση ανατριχίλα στα σεντόνια μας,
το χτύπο της καρδιάς που προσμένει,
που περπατά στις μύτες της ευχής μας
-μήπως και ξυπνήσει η σκέψη σου,
μιαν ανασα,
ζωή στα δάχτυλα ενός έρωτα που τέλος δεν έχει.
Ένα φιλί,
μαγεμένο ηλιοβασίλεμα στα βραχώδη όρη σου,
μιάν ανατολή,
από εκείνες που αφήσαμε στη πλώρη να λιάζεται,
μια δύση,
σαν αυτές που πάντα κλείνεις τις προτάσεις σου,
μιάν αγκαλιά,
καταφύγιο αταίριαστο στο ανυπότακτο σκηνικό σου.
Μπορείς?" Amy Roussou Boukouvala
ασήκωτος πόθος στο προσκέφαλο της νιότης μας,
ενα χάδι,
βάναυση ανατριχίλα στα σεντόνια μας,
το χτύπο της καρδιάς που προσμένει,
που περπατά στις μύτες της ευχής μας
-μήπως και ξυπνήσει η σκέψη σου,
μιαν ανασα,
ζωή στα δάχτυλα ενός έρωτα που τέλος δεν έχει.
Ένα φιλί,
μαγεμένο ηλιοβασίλεμα στα βραχώδη όρη σου,
μιάν ανατολή,
από εκείνες που αφήσαμε στη πλώρη να λιάζεται,
μια δύση,
σαν αυτές που πάντα κλείνεις τις προτάσεις σου,
μιάν αγκαλιά,
καταφύγιο αταίριαστο στο ανυπότακτο σκηνικό σου.
Μπορείς?" Amy Roussou Boukouvala
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
Τα φιλιά
"Είναι ασύδοτες οι ώρες που ξοδέψαμε
σε φιλιά - φαντάσματα που μακάβρια ορθώνονταν εμπρός μας.
Τι περιμένεις σιωπηλός?
Το πλήρωμα του έρωτα που δεν έζησες,
να σε ταξιδέψει -στερνή φορά- στου Κάτω κόσμου το δήθεν.
Φοβάσαι μήπως?
Αναρωτήσου μόνο,
πότε ξεφύσηξες οργή στον καθρέπτη σου?
Μήπως θόλωσε και έχασες τη μορφή σου?" Amy Roussou Boukouvala
σε φιλιά - φαντάσματα που μακάβρια ορθώνονταν εμπρός μας.
Τι περιμένεις σιωπηλός?
Το πλήρωμα του έρωτα που δεν έζησες,
να σε ταξιδέψει -στερνή φορά- στου Κάτω κόσμου το δήθεν.
Φοβάσαι μήπως?
Αναρωτήσου μόνο,
πότε ξεφύσηξες οργή στον καθρέπτη σου?
Μήπως θόλωσε και έχασες τη μορφή σου?" Amy Roussou Boukouvala
Εφιάλτης
"Γύρισα πλευρό στο σκοτάδι..
Άτιμο τ'όνειρο π'αγόρασα.
Είδος πολυτελείας.
Ψαχούλευα -τυφλή πάντα-
λίγο φως.
Έπεσα.
Ικέτεψα τ'αστέρια της ζάλης μου,
-αχ! ας πέσει κάποιο να κάνω ευχή στη ματαιότητα!
Τιποτα.
Καρφιτσωμένα στο στερέωμα του συμπαντός μου,
κοιτούσαν διεξοδικά.
Ποιό κομμάτι να πρωτοκατοικήσουν.
Κυλίστηκα, σύρθηκα με τις πληγές μου παραμάσχαλα.
Μες στο μαυρό του πόνου,
δε κατάλαβα τι ακριβώς ο νούς μου ψηλάφιζε.
Σκληρό, παγωμένο.
Ξάφνου από θεατρική οικονομία πάντα,
μία σκανδάλη.
Υγρό έτρεξε.
Παχύρευστο, ζεστό.
Πλήρης αντίθεση." Amy Roussou Boukouvala
Άτιμο τ'όνειρο π'αγόρασα.
Είδος πολυτελείας.
Ψαχούλευα -τυφλή πάντα-
λίγο φως.
Έπεσα.
Ικέτεψα τ'αστέρια της ζάλης μου,
-αχ! ας πέσει κάποιο να κάνω ευχή στη ματαιότητα!
Τιποτα.
Καρφιτσωμένα στο στερέωμα του συμπαντός μου,
κοιτούσαν διεξοδικά.
Ποιό κομμάτι να πρωτοκατοικήσουν.
Κυλίστηκα, σύρθηκα με τις πληγές μου παραμάσχαλα.
Μες στο μαυρό του πόνου,
δε κατάλαβα τι ακριβώς ο νούς μου ψηλάφιζε.
Σκληρό, παγωμένο.
Ξάφνου από θεατρική οικονομία πάντα,
μία σκανδάλη.
Υγρό έτρεξε.
Παχύρευστο, ζεστό.
Πλήρης αντίθεση." Amy Roussou Boukouvala
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011
Όρκοι
"
Απόντες
ήμασταν.
Ως την άκρη του κόσμου.
Σιωπή.
Πίσω από παράθυρα φυλακισμένων.
Μες την άβυσσο του ονείρου εκλιπαρούμε για φως.
Στο μισοσκόταδο της ενοχής,
κοιμισμένο χέρι, σαπισμένο από την ατίθαση νιότη μας.
- Ψάχνει βουβά -
Όρκους ξεχασμένους στη προσπάθεια.
Ο πόνος άρχισε να διαγράφεται ισχνά.
Με μια ανάσα στα βάθη των καιρών.
Καλωσορίζουμε τ' άστρα.
Σ' εσάς ορκιζόμαστε καταραμένα!
Σιωπή.
Άδειες κόγχες -θυμάμαι με προσευχές.
Τα βράδια τότε άναβαν με φωτιές,
να καούν τα σώματα.
Μα το πρωί ξοδεμένοι ξυπνούσαμε,
πουλούσαμε τη ψυχή μας.
- Ζωή μου -
Φεύγεις χωρίς αντίο στα χέρια.
Του έρωτα το αστέρι σβήνει στην πόρτα μου.
- Ανάσα μου -
Σταματημό δεν έχει απόψε το φεγγάρι.
Έναν όρκο σου γύρεψα,
να αναγεννηθώ από τη στάχτη μου.
Σιωπή." Amy Boukouvala
Ως την άκρη του κόσμου.
Σιωπή.
Πίσω από παράθυρα φυλακισμένων.
Μες την άβυσσο του ονείρου εκλιπαρούμε για φως.
Στο μισοσκόταδο της ενοχής,
κοιμισμένο χέρι, σαπισμένο από την ατίθαση νιότη μας.
- Ψάχνει βουβά -
Όρκους ξεχασμένους στη προσπάθεια.
Ο πόνος άρχισε να διαγράφεται ισχνά.
Με μια ανάσα στα βάθη των καιρών.
Καλωσορίζουμε τ' άστρα.
Σ' εσάς ορκιζόμαστε καταραμένα!
Σιωπή.
Άδειες κόγχες -θυμάμαι με προσευχές.
Τα βράδια τότε άναβαν με φωτιές,
να καούν τα σώματα.
Μα το πρωί ξοδεμένοι ξυπνούσαμε,
πουλούσαμε τη ψυχή μας.
- Ζωή μου -
Φεύγεις χωρίς αντίο στα χέρια.
Του έρωτα το αστέρι σβήνει στην πόρτα μου.
- Ανάσα μου -
Σταματημό δεν έχει απόψε το φεγγάρι.
Έναν όρκο σου γύρεψα,
να αναγεννηθώ από τη στάχτη μου.
Σιωπή." Amy Boukouvala
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Aιώνια μαζί
"Λέξεις πια δεν θα βρείς,
χωμένες στις μύχιες σκέψεις σου,
να περιγράφουν το θέλω που μισοπεθαμένο έχει αφεθεί..
-Αγάπη που ξεδιάντροπα λεηλατήθηκες!
Ξέρεις πως κάθε βράδυ προσεύχομαι..
Στην αρχή να επιστρέψει και πάλι ο ήχος
-αιώνια μαζί." Amy Roussou Boukouvala
χωμένες στις μύχιες σκέψεις σου,
να περιγράφουν το θέλω που μισοπεθαμένο έχει αφεθεί..
-Αγάπη που ξεδιάντροπα λεηλατήθηκες!
Ξέρεις πως κάθε βράδυ προσεύχομαι..
Στην αρχή να επιστρέψει και πάλι ο ήχος
-αιώνια μαζί." Amy Roussou Boukouvala
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
Σελήνη - Άστρα (ισοπαλία)
"Όλο καμάρι το φεγγάρι είπε στ'άστρα:
-Δουλειά σας απόψε να σβήσετε..
-Μα Σελήνη μου λαπρότερη κι από τον Ηλιο,
οι άνθρωποι χρειάζονται εμάς όταν σκοτάδι
έχει απλωθεί στις γωνιές του μυαλού τους,
εκεί που φλέβες, αράχνες, ελπίδες έχουν μαραθεί ανόητες.
-Δουλειά σας απόψε να πέσετε εκουσίως..!
-Μα Σελήνη μου τι θα απογίνεις,
αν αστέρια δεν θα 'χεις για στήριγμα πλάι σου?
-Θα θυσιαστώ κι εγώ απόψε, μαζί σας.
-Μα.. γιατί Σελήνη μου?
-Απόψε θέλω όλες οι ευχές να σκεπάσουν ένα πρόσωπο.
Απόψε όλα τα θέλω θα νανουρίσουν στον ίδιο ρυθμό.
Απόψε γυρνά απ'το μέτωπο η Αγάπη.
Νικήτρια του Μίσους, δεν της αξίζει?
Όλο καμάρι τ'άστρα αποκρίθηκαν:
-Σςςς! Θα ξυπνήσεις τις ευχές!" Amy Roussou Boukouvala
-Δουλειά σας απόψε να σβήσετε..
-Μα Σελήνη μου λαπρότερη κι από τον Ηλιο,
οι άνθρωποι χρειάζονται εμάς όταν σκοτάδι
έχει απλωθεί στις γωνιές του μυαλού τους,
εκεί που φλέβες, αράχνες, ελπίδες έχουν μαραθεί ανόητες.
-Δουλειά σας απόψε να πέσετε εκουσίως..!
-Μα Σελήνη μου τι θα απογίνεις,
αν αστέρια δεν θα 'χεις για στήριγμα πλάι σου?
-Θα θυσιαστώ κι εγώ απόψε, μαζί σας.
-Μα.. γιατί Σελήνη μου?
-Απόψε θέλω όλες οι ευχές να σκεπάσουν ένα πρόσωπο.
Απόψε όλα τα θέλω θα νανουρίσουν στον ίδιο ρυθμό.
Απόψε γυρνά απ'το μέτωπο η Αγάπη.
Νικήτρια του Μίσους, δεν της αξίζει?
Όλο καμάρι τ'άστρα αποκρίθηκαν:
-Σςςς! Θα ξυπνήσεις τις ευχές!" Amy Roussou Boukouvala
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)