-σειεται στο περασμα της θλιψης μου στη νυχτα.
Ξοδευω το ελαχιστο στην αφη,
ενω το γιγαντωμα της σκιας σου
σερνεται στον ερωτα, ελεος!
Ικριωμα βοης και μοιρασμα νεκρου στον ανεμο
-σε ποιον οριζοντα αυτομολησε το πνευμα?
Σταλαζω τη σκεψη στο βημα της απουσιας σου
-αργοπεθαινει ο δαιμονας.
Εντος μου μπλεκει χωμα με σαλιο
-ανθρωποι ειμαστε, ακους?
Εβδομη μερα,
ξεκουρασου." Amy Roussou Boukouvala
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου