(Κ)ορδέλες που δεν πρόλαβαν να στολίσουν περιτυλίγματα.
(Α)νάσες που μετέωρες δεν είχαν πια λόγο ύπαρξης.
(Ρ)ανίδες αίματος από κάποια φλέβα που ξεχάστηκε στο σκοτάδι.
(Δ)όσεις αγάπης φυλαγμένες σε μπουκαλάκια.
(Ί)ση ποσότητα μίσους να σιγοβράζει στην κουζίνα.
(Α)ραδιασμένες ελπίδες στο πάτωμα μαζί με τη σκόνη του χρόνου.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο μου.
Κι αναρωτιέμαι.
Τι επέλεξε η δική σου ανάσα να συντροφεύσει?
Τη ζωή που σε μια κλωστή παλιμπαιδίζει
ή το θάνατο, τελευταία φορά παρούσα στο εφήμερο?
Κι αναρωτιέμαι.
Πότε θα ξυπνήσουμε απ'το όνειρο.
Είναι γλυκιά η μέθη, μα σκληρός ο αγώνας.
Το ξέρω, σ'αρέσει να χουχουλιάζεις στο σκοτάδι,
καιρός όμως να μπει λίγο ήλιος από παράθυρα και πόρτες.
Τι λες?
Καλως ορίσαμε στην πραγματικότητα." Amy Roussou Boukouvala
Κι αναρωτιέμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι επέλεξε η δική σου ανάσα να συντροφεύσει?
Τη ζωή που σε μια κλωστή παλιμπαιδίζει
ή το θάνατο, τελευταία φορά παρούσα στο εφήμερο?... Στο είπα και στο facebook...μου λένε τόσα τα ποιήματά σου! Μικρά κομμάτια μνήμης απο το πιο υπέροχο ξεχασμένο είναι, απο τα πιο βαθιά σκοτάδια του ρομαντικού γκρεμού και απο τις πιο δυνατές πτυχές της απελπισίας της έμπνευσης....Οι ιστορίες μου σε λίγες λέξεις...Συγχαρητήρια!