Ανήλικα όνειρα

" Δεν μιλώ για εμένα.

Η ζωή πάτησε στις μύτες των ευχών της,

σχεδίασε μια πανσέληνο κι ένα παράθυρο.

Τύλιξε με μια πόρτα ανοιχτή το όνειρο,

το φίλησε στο μέτωπο να μην εκραγεί.

Κι έφυγε...

Δεν μιλώ για εμένα.

 

Ο θάνατος λούφαξε.

Κρύφτηκε κλαίγοντας στο παράπονο μιας απόφασης,

απέμεινε γυμνός μ' ένα στέμμα να βαραίνει τη συνείδηση.

Αναπόλησε τη μέρα που νόμιζε πως είχε νικήσει.

Ο πόλεμος δε κατακτιέται με μάχες.

Στις υποχωρήσεις θριαμβεύει.

 

Και το σώμα φαντάστηκα.

Κουφάρι στις ηδονές,

έρμαιο ενός ανέμου, που φύσηξε στο αυτί της δειλίας μου,

κόκκος μνήμης που ακροβατεί στο μετέωρο της ύπαρξης.

 

Απόψε δε μιλώ για εμένα.

 

Για κείνο το σοκάκι που μάθαιναν

ποδήλατο τα όνειρα μας.

Κι ένα έπεσε στη προσπάθεια.

 

- Γι' αυτό μιλώ." Amy